Szkoła w Budapeszcie przyjęła nas bardzo serdecznie. Pierwsze godziny na sali teatralnej był czasem wspólnym , podczas którego mieliśmy okazję poznać siebie na wzajem. Koordynatorki warsztatów Kata Csoto i Edina Ellinger przygotowały wiele ciekawych zabaw integracyjnych, w których wykorzystywaliśmy skupienie i techniki animacji lalek, ale przede wszystkim mogliśmy się lepiej poznać.
Przy tworzeniu projektów zostaliśmy podzieleni na dwie grupy. Każdą grupą opiekowała się inna koordynatorka. Ja miałam przyjemność pracować z aktorką i reżyserką Ediną Ellinger - wspaniałą i ciepłą osobą. Przy projekcie pracowaliśmy w grupie międzynarodowej. Rozmowy między sobą prowadziliśmy w języku angielskim. Ale jak się okazuje bariera językowa nie była największą. Trudniej przy wspólnej pracy było połączyć różne sposoby myślenia na temat teatru lalek. Każda szkoła ma inny sposób na kształcenie studentów. Dlatego najtrudniej było nam znaleźć punkt wspólny, który umożliwi nam pracę. Jak się okazuje przy dużych chęciach jest to możliwe. Stworzyliśmy projekt w którym wszyscy braliśmy udział.
Po dziesięciodniowej pracy stwierdzam, że najbliższe mojemu myślenie na temat teatru lalek mają studenci z węgierskiej szkoły. Jednak cieszę się, że miałam okazję poznać technikę pracy i sposób myślenia studentów ze szkoły w Czechach i na Słowacji.
Natalia Sacharczuk
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz